 |
| Poeti Demush Mehmeti |
Më prit Leo më prit tek ti unë do vi
Kur ti ende s’kupton i vogël je
Unë gjyshi yt
Do të të flas më dashurin e zemrës sime
Të më ndjesh në shpirt
Aty do më kesh sa hapë e mbyllë sytë
Do ta sjelli aromën e tokës sonë
Atdheut tënd
Ku jetuam den baba den
Gjysh e stërgjysh
Më prit
Do vi përmes stacioneve të shtegtimit
Ky i joni fat
E përhershmja e jona brengë
Do të marr në krahë
Do mjaftohem unë të më ndijesh
Foton të mbetët kujtim
Lutem shumë që ti nesër me u krenu
për krejt kush je
Për nënën tënde të mirë
Babain tënd energjik
Lutem që në tëndën venlindje
Të jesh gjel ngadhnjyes
Shqiponjë më krahë në tëndin atdhe
O shpirt i shpirtit tim
FSHES LOTI MU KE BËRË
Vallë në të cilat thellësi ëndrre më je zhytur
Kur je në të ëmblin gjumë
Ndoshta kënaqesh përqafimit tim
Ndihesh flutur
Pulëbardhë detit të qetë
Lumturohesh me tonat përgdhelje
Ti pëllumb i kafazit tim
Rritu llastar pranvere
Cicërim zogu në çdo agim
Ngrohu me zjarrin e times zemër
Më mallin që djegë për ty
Vlerë përtej çdo vlere më je
Rritu siç dua unë fshesë loti mu ke bërë
LUANI GJYSHIT
Ndodhë më thonë je smurë ke temperatur
Çdo gradë e tepërt trupit tënd
Në mua përvëlon djegë
Flakën ma qet
Kur ti ke temperaturë
Quajtur zjarrmi
Për mua vërtetë e rëndë
Zjarr i vërtet
Çdo gjëmë e jotja
Ditët e jetës sime mi shkurton
Muzëqeshja jote më këndellë
Lumturohem dhe fort
Më krahë zogu fluturoj
Leo Luani gjyshit
I fortë je ti
Besoj e kalon harrohet
Unë nuk e harroj
Me ty ende s'u takuam
U linde largë
Dua të të përqafoj
Aromën tëndit shtat ta ndiej
Ta shijoj
E po çka t'i bësh
Larg jemi larg
Ju paçim me shëndet
U takofshim vetëm për të mirë
SARA NUK ME LE TË SHKOJ
Pas plot tri ditesh ndejtje shtrirë
Me dhimbje në shtat
Komente këto
Siç thuhet
As në qiellë e as në tokë
S’vono morra vetin
Brrofa e u ngrita ne këmbë
Kaloi kriza
Kendellja vazhdoi
Sa shumë e dua jetën
Për ikjen ka kohë
Sara enëgjulli im mbrojtës
Urdhroi të ftohet emergjenca
Nuk më le te shkoj
S’pranoi të mbetët pa mua
Kujt t’ja kërkon këngën
qingji vogël
I hapë krahët më thot
Baba shumë shumë të dua
MË MUNGOJNË
S’jam matuf i marrosur po u ankova për distancën
Vërtetë largë i kam largë
Mungesa plagët mi lëndonë
Unë i mbushuri dhimbje e dashuri
Për njerzit e barkut tim
Shpirtat e mi
Ndodhë trembëm dhe më kaplon mërzia
E zbehet më vjenë drita
E errëta më përbin
Po e teprova me fjalën më më falë
Ju lëndoj
E di s’është pak
Lëndon dhe vetëm me një fjalë
Rrjedhë gjuhe
Mëkat
Përmallohem për të gjithë
Dashuri kjo e pamatshme prush
Për sytë e juaj rrush
Se sa mërzitem unë se kuptoni ju
E rëndë kjo
S’kuptohet në mituri
Kam kujdesin
Nuk ju a tregoj dhimbjen time
Fshehurazi lotët i fshij
E po sa shpejt na ndrrohen stinet
Ikë dimrat
Dalin pranverat
Në kohë mbin e thahet bari
Vazhdon jeta
Me ëndrrën time tek ju vi kthehem si era
