Sonntag, 28. August 2011

Gjëegjëza nga Halil Xani


GJËEGJËZA

 I rrumbullakët
Shumë i nxehtë
Pa të bota
Nuk ka jetë.

( Dielli)


Herë si drapër
Herë si bukë
Nuk nxen fare
Terrin zhdukë.

(Hëna)

Si xixellonja
Natën ndrijnë
Kur lindë dielli
Vallë ku rrijnë.

(Yjet)

Si jorgan
Tokën mbulon
Është e ftohtë
Bimët i mbron.

(Bora)

Herë ngadalë
Herë me turr
Hyjnë në det
E s`dalin kurrë.

(Lumenjtë)

Reja resë
I bie shuplakë
Thua natyra
Po merr flakë.

(Vetëtima)

Llambat n`Radishevë
N`Galicë e Kopiliq
I kanë fitilat
Gjer në Obiliq.

(Korrenti)

Është me lara
Rrumbullak
Në të fëmijët
Kanë merak.

(Topi)

Gjatë verës
Fle në tavan
Kurse dimrit
Drutë i han.

(Stufa)

Një si saç
E një kuti
T`sjellin botën
Në shtëpi.

(Antena satelitore)

Ngushtë e mbyllur
Në epruvetë
Tregon për motin
Sa është i nxehtë.

(Termometri)

Po të kesh
Supervesh
Merresh vesh
Me Bangladesh.

(Telefoni)


S`është pëllumb
Me krahë e sqep
Pa ndërprerë
Letra merr e jep.

(Interneti)

Ka tre sy me ngjyra
Nuk qan kurrë
Në udhëkryq
Qëndron si burrë.

(Semafori)

Qoftë verë
A tjetër stinë
Kurrë s`pushon
Vetëm ngrinë.

(Frigoriferi)

Andej-këndej
I sjell saora
I bën rrobat
Sikur bora.

(Lavatriqeja)

Herë vjen poshtë
Herë lart ngjitet
Njerëzit i bartë
Fare s`mërzitet.

(Ashensori)

E mban në dorë
Ajo gjëmon
Pa u lodhur
Lisat i rrëzon.

(Motosharra)


Nuk ha sanë
Naftën pin
Për ngarkesë
Lodhje s`din.

(Traktori)

Një barkmadhe
Me gojë të gjerë
Dimrit fle
Punon në verë.

(Autokombajna)

E ëma ikën
Me gjëmë e vaj
Nuk i ndahen
Bijtë e saj

(Treni)

Ka shpinë të gjerë
Shkon detit të pafund
Në të mund të hip
I gjithë një katund.

(Trageti)

Bishtin e zjarrtë
Një shigjetë
Gjer në hënë
U ngjit përpjetë.

(Anija kozmike)

Vjetërsira
Por me vlerë
Aty gjenden
Kurdoherë.

(Muzeu)

Është një tempull
Që lëshon dritë
Ua shton fëmijëve
Dituritë.

(Shkolla)

Është një arkë
Pa dry pa derë
Ajo ruan
Gjëra me vlerë.

(Libri)

Është një arë
Në të hedh farë
Lehtë për ty
E korrë me sy.

(Fletorja)

Njeri është
Vendit s`luan
Territ, t`ftohtit
Nuk i druan.

(Busti)

Në të ulesh
Si në shalë
S`është gomar
S`është as kalë.

(Karriga)

E mban në dorë
A në tavolinë
Kohën tregon
Nga gjumi të zgjon.

(Ora)

Një sustë nëna
Kur e prek
Pogaqet në të
Saora i pjek.

(Shporeti elektrik)

Nje zog i hekurt
Fluturon me fletë
Ngjitet lart në qiell
Atje përmbi retë.

(Aeroplani)

Mbi lumenj
Përmbi përroje
Nëpër të kalojnë
Njerëzit pa droje.

(Ura)

Shkojnë dimrit
Verës vijnë
Ia shtojnë stinës
Bukurinë.

(Zogjët shtegtarë)

E mban për brirë
Shkon pas tij
Kryen shumë punë
Në bujqësi.

(Motokultivatori)

Kur e mundon barku
Zorrët i përzihen
Nga goja vjell zjarr
Re tymi lart ngrihen.

(Vullkani)

Pas shiut në qiell
Kur ka diell
Duket nje shirit
I tëri kolorit.

(Ylberi)

Ka të mëdha
E të vogla
Për fëmijë
Ka me lara
Kuqezi
Të gjithë e duan
Kur bie shi.

(Ombrella)

E kyq në rrymë
Ditën a natën
Sa e ka gojën
E merr kafshatën.

(Fshesa elekrike)

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen