Agim Metbala: KUKULLA E SËMURË

 

KUKULLA E SËMURË

Për ditëlindje mami ia bleu Fitorës një kukull që qeshte e qante, posa ta prekje në stomak.
Mirëpo, pas ndonjë muaji, kukulla e Fitores nuk qante e as nuk qeshte më.
- Mami, mami!- Urdhëro, shpirti i mamit!
- Më është sëmuar kukulla!
- Çfarë e ka gjetur, pëllumbesha e mamit?
- Nuk di mami, por as nuk qesh, as nuk qan më!
- E ç’të bëjmë tani, bija e mamit?
- Ta dërgojmë te mjeku, mami. Mjeku me siguri do të dijë çfarë ka kukulla ime e bukur!
Mami vuri buzën në gaz. U ngrit nga minderi, mori nga kutia bateritë. Me lehtësi ia ndërroi kukullës.
Fitorja e mori në përqafim.
Kukulla filloi të qeshë e të qajë. Fitorja i lidhi duart për këmbët e nënës...