Irfan Cana: Cikël me poezi

FTONJËT E VERDHË

Pema me ftonjë
degët rëndon, ...
Arta si zonjë
nën të pushon!

Shikon me kureshtje
me ata dy sytë,
fare në heshtje
vehten e pyet:

-Kush u dha vallë
trupin si top,
ngjyrën porsi ar
e me erë plot?!

-T'vallëzojnë t'lumtur
kush i mësoi,
po këmishën e bukur
kush ua dhuroi?

Deshi t' bëj ajo
edhe py'tje tjera,
kënaqësinë shiko
ia prishi era!

Fryri me të shpejt
dhe diku ka ik,
ftonjët e verdhë
n'tokë i ka zbritë!

 

 

MOS PYETNI

Befas u këqyrën
ca zogjë te kroi:
-Mollës ngjyrën...
kush ia dhuroi?!

Cili qe vallë
i vyeri piktor,
që diti ngadalë
t'ngjyros me dorë?

Molla e lumtur
pas fletës qeshi:
-Me jelek të bukur
vjeshta më veshi!

Mos pyetni pra:
-Kush e kush?
Vjeshta e ka
më t'buk'rën brushë!

 

 

TUFA E MISRIT

Misri n'arë
natë e ditë,
si beqar...
trupin rritë.

Me të bardhë
është i veshur,
pallton n'krahë
e ka ngjeshur.

Ndërsa n'maje
tufa e bardhë,
mbledh sinjale
porsi radar.

 

 

RINIA DHE VRESHTI

Shpejton nga larg
me zhurmë traktori,
rrugës ecën ...
duke nxituar,
varg e varg
arkat zbarkoi,
dielli së qeshuri
s' ka të pushuar! 

Puna sa nisi
në plantazh,
rend i hardhive
shtrihet gjatë,
vjeshta harlisi
rininë plot gaz,
këndohet ,qeshet
në çdo hap!

Ashtu me rradhë
duart e vyera,
ndukin rrushin
ngadalë,mirë,
Re të bardha
dhe të nxira,
enden qiellit
si n'suprinë!

 

 

XHEPI I FËMIJËS

çdokush do të çuditej
kur them unë në za:
-Në xhep të fëmijës...
gjen strehim gjithçka!

Është shtëpizë e duarve
dhe e sendeve të ndryshme,
shportë e llojlloj gurëve
çokolatave t'pëlqyeshme!

E tek rrugaqët e ri
dhe të pa edukuar,
shërben edhe për kajsi
e qershi të kuqluar...!

Gjer në mbrëmje dëgjo
u mbushet plotë sherbet...
Ju pyes: A është mirë kjo?!
gjykoni edhe ju vetë.

 

 

ZEMRA E SHTATORIT

Shtatori po e çel ...
zemrën me duar,
anë e kënd derdhë
ngjyrën e praruar!

Era trotuarin
se ç'e fshiu mirë,
që të shkel shkollari
në të me të gdhirë!

Rrugët mbushur ding
zhurma fund s'ka,
vocët janë me prind
gjysh,motër,e vëlla!

Gjithë sot janë nis
n'shkollë ecën drejt,
kështjella e diturisë
duar hapur i pret!

 

 

SHTATORI E FËMIJËT

-Gëzim na dhuron
muaji shtator! ...
thotë tani
çdo fëmijë,
përsëri fillon
viti shkollor,
cing'rron zilja
sa hieshi!

Në trotuare
të qytetit,
shihen fëmijtë
duke u end,
me plot hare
nënat,etrit,
i rexhistrojnë
n'shkollë me shend!

Shih sa gëzohet
i shkollës oborri,
është mbushur
plot me fëmijë,
qeshet,qeshet
vogëlush Mentori,
se është njohur
me shokët e rinj!

 

 

MBRETËRESHA E KËNGËS

(Nexhmije PAGARUSHËS)

Shkrive plot shpresë...
zërin tënd me valle,
të thonë bretëreshë,
e këngës shqiptare.

Ishe dhe Primadonë
e melosit popullorë,
për këngë thonë:
-Mban flamurin n' dorë.

Më se pesëdhjetë vite
botës udhëtove
anëekënd shndërite
Kombin tonë lartësove.

 

 

KËNAQET KËRMILLI

Kërmilli vërtetë
me dylbi kënaqet,
duke shikuar yjet...
si fry'jnë faqet.

Voci:O bo,bo !
më veti thotë,
kësi zotëri,jo
nuk ka në botë!

Fare nuk duroi
dhe pa e py'të:
-Kush t'i dhuroi
t'buk'ra dylbitë?

Si nuk di ti
o i urti çunak,
nga prind'të e mi
i kam si dhuratë!

Të shikoj botën
fare pa u mundu',
ju kënaqeni me tokën
unë me qiellin blu!

 

 

SHËNGJINI I BUKUR

Pulëbardhat n'ajri
n'rreth po qarkojnë,
me lojra pa kufi'...
pushuesit i argëtojnë.

Thonë fëmijët n'zë:
-Deti seç po ndrin!
I bukur sa s'ka më
qenka ky Shëngjin!

Përjetimet plot
nga deti palojmë,
bëhemi më t' fortë
mësimit t'ia fillojmë!

Me siguri prap
n'mot do të vijmë,
me fat,me fat
o i bukuri Shëngjin!

 

 

RRUSHI I ËMBËL

Porsi vogëlushi
lehtë e qetë,
rritet rrushi...
atje n'vreshtë!

Rrushi i bardhë
e rrushi i zi,
qesh me mall
varur n' hardhi!

Ëmbëlsinë thonë
e kanë si dhuratë,
që ua dhuron
vjeshta e artë!

çdo ditë e provojnë
e duan shumë,
n'gojë e shijojnë:
Kllum e kllum!

U jep pa ndalur
trupit energji,
është i dashur
kudo për femi'!

 

 

VIOLINA E KARKALECIT

Zëri i violinës
shpirtin që ta shkrinë,
dergjej andej luginës...
bukur n'dirigjim!

Rend t'gjitha lulet
i hoqën shamitë,
zbuluan balluket
fytyra po u ndritë!

Shelgjet andej kodrine
me flokë si florir,
thanë:Kësi zë violine
s'gjendet në luginë!

Vërtetë është i bukur
nuk ka fjalë dhe pikë!
thanë duke luajtur
ca fëmijë simpatikë!

Nja dy pleqë kalonin
rrugës ishin ndalë,
zërin ëmbël dëgjonin
sa me plot mall!

Pa më thuani vrik
fare pa ngurrim:
-Ky zë kaq magjikë
s'meriton shpërblim?!

Bilbilat e gjuhës shqipe në diasporë

Shkruan Kozeta Zylo

Me një ditë të bukur plot diell dhe cicërima zogjsh në pemë ku dëgjohej një fëshfërimë e lehtë gjethesh pranë xhamave të dritareve filloi dita e parë e shkollës shqipe në Staten Island të lejuara nga Bordi i edukimit të shtetit të Nju Jorkut.  Në mjediset plot komoditet të një shkolle amerikane të cilët kanë vite që na e kanë vëne në dispozicion të mësimit të gjuhës shqipe erdhën fëmijë, prindër dhe mësues të gëzuar.  Nxënësit e vjetër grupe-grupe takoheshin dhe përqafoheshin me njeri-tjetrin, ndërsa të rinjtë shihnin plot kurreshtje përreth. 

Sa shumë janë prej tyre që mezi e presin mësimin e abetares dhe të gjuhës shqipe, edhe pse në komunikim me ta ka shumë vështirësi për të folur lirshëm shqip.  Disa prej tyre kishin shkuar me pushime gjatë verës në Shqipëri dhe ata jo vetëm që kishin përmirësime, por dhe ndihej që ishin ngarkuar me një barrë këshillash nga gjyshërit e tyre.  Ja tha Edia një nxënëse e bukur me prindër nga Dibra se: mua nëna gjithmonë më thotë që unë nuk të kuptoj anglisht duhet të flasim shqip.  Po kështu dhe Fitimi një djalë tjetër plot talent më thotë se ne prindërit dhe gjyshërit në shtepi nuk na lejojnë të flasim gjuhë tjetër vetëm shqip.  Ndërsa nxënësja e re Aurora me sy gjithë dritë që u regjistrua sivjet për herë të parë kishte ardhur me vëllain Aronin dhe me gjyshen përdore.  Gjyshja e vet fisnike më tha se Aurora mezi po priste të vinte sot në shkollë dhe ndjehej shumë e gëzuar se sa shumë do ta lumturonte ajo drejtorin e shkollës, njëherazi dhe miku i babait të vet.   Të rriturit si Brian, Oresti, Marvi, Aroni, Aduson, Irsa, Andri, Rafaeli, Elio, Davit, Almira, Elsa, Edon etj...po tregonin herë në shqip dhe herë në anglisht se si kishin kaluar pushimet e verës dhe njëkohësisht mbresat gjatë dy javëve në shkollën amerikane. Nxënëset më të vogla në moshë duke filluar me Dean, Vivian etj herë pas here vizatonin ndonjë lule në dërrasë ose ngjyrosnin në fletoret e tyre përkatëse dhe kur i mbaronin kishin mjaft dëshirë t'i shikonin punët e tyre.  Ndërsa Ari një djalë i vogël simpatik i cili u regjistrua për herë të parë kishte dëshirë të rrinte më shumë me gjyshen dhe të ndjente ndihmën e saj. 

Hapja e shkollës shqipe filloi me dy himnet kombëtare shqiptar dhe atë amerikan.  Programin e shkollës Shqipe e ka prezantuar Dr.Valbona Watkins, profesore në universitet dhe drejtore e programeve të shkollave shqipe.  Paraqitja e programit të pasur ku përfshihen dhe aktivitete kulturore për të ruajtur traditën shqiptare u mirëprit me duartrokitje nga të gjithë të pranishmit.          

Nxënësit, mësuesit dhe prindërit i ka uruar sopranoja e shquar shqiptare Lindita Mezini Lole njëkohësisht mësuese e muzikës në Nju Xhersi e cila së bashku me pianistin e talentuar, prof.Petrika Melo kanë dhënë një kontribut tepër të vyer në shkollat shqipe.  Ndërsa z.Qemal Zylo themeluesi i shkollave dhe president i TV Alba Life iu ka uruar gjithë nxënësve mirëseardhjen dhe ndërkohë ka prezantuar mënyrën e organizimit të shkollave shqipe në Staten Island, Brooklyn dhe më gjerë.  Z.Zylo vlerësoi punën e palodhur të mësueseve që do të japin mësim këtë vit si: Valbona Kostrista, Ornela Melo, Dita Kacubaj, Mimoza Salillari dhe mësueses më të re në punë znj.Liza Pëllumbi të cilat janë dipllomuar në Shqipëri si mësuese dhe disa prej tyre janë në proces për konvertimin e diplomës së tyre nga Bordi i edukimit të Nju Jorkut.  Eshtë tejet emocionante të ndodhesh pranë nxënësve, është ngazellyese t'i shikosh me abetaret shqip përpara duarve të tyre, por ndërkohë nuk ke se si të mos mendosh se sa shumë punë kemi për të bërë përpara.  Kjo për vetë faktin se ka shumë fëmijë në Diasporë që asimilohen, nuk flasin fare shqip .  Dhe kjo duhet të jetë problem i ditës për qeveritë shqiptare dhe të Kosovës, për gjithë organizatat në Diasporë, duke i lënë pritjet dhe përcjelljet plot bujë që ju bëhen qeveritarëve, por ato pritje të kthehen në punë, të kthehen në ndihmë për shkollat shqipe.  Do të dëshiroja të shikoja një qeveritar, nje kryeministër, një president, të ulej pranë bankave të shkollës, apo të merrte shkumësin në dërrasë dhe t'ju shkruante fëmijëve shkronjat shqipe, ashtu siç ka bërë senatori amerikan Golden i cili do të ngelet gjatë në kujtesën e nxënësve.  Do të dëshiroja që një ditë të inagurohej një godinë e shkollës shqipe ku të mësohej çdo ditë rregullisht shqip ashtu siç i kanë shumë komunitete të fuqishme në Diasporë, si hebrenjtë, rusët, kinezët, grekët, ndërsa ne na shkoi jeta me qera në shumë fusha kryesore. 

Kjo gjuhë e Shqipërisë që është dhe gjuhë e Perëndisë siç thotë Naim Frashëri do një bashkëpunim dhe vëmendje tejet të posacme për t'i thënë: Stop asimilimit të Gjuhës Shqipe!  Me sa duket atë do ta bëjnë vetëm Bilbilat e Gjuhës Shqipe në Diasporë.

21 shtator, 2013
Staten Island, New York