NJË POEZI NGA ISMET TAHIRAJ

 

ZOGU MË KRIFË PURPURI

Një zogë
Me krifë ,
Purpuri
 Në zemrën e poetit
Këndon
Këndon ,
Këndon
Në sofrën e bukës.

Fëmijëve natën
U falë buzëqeshje,
Buzëqeshje
Buzëqeshje
Me rreze
Hëne veshur.

I sjhetit bjeshkëve
Liqeve ,oqeaneve,deteve,
I sties më dashuri
Për vete
Për vete,
Për vete
Paqë zemrat e tyre
Të kenë gjithnjë.

I merr nëpër banka
Ai zog I poetit,
Me etjën për poezi
Për trimat tribun
Të pavdekshëm
Të pavdekshëm,
Të pavdekshëm
Që sollën LIRI.

Në Arbërinë tone
Arbëri
Arbëri,
Arbëri.

Të një gjaku
Të një konaku
Burrë e kërthi…

Ne që jemi
Dardani
Dardani,
Dardani
Zogu më krifë purpuri
Më sy shkëndijë
Shkëndijë.

Foli e tha:
Mos qoftë bota-botë
Pa SHQIPERI…

Dielli s’lind
Dielli s’lind
Dielli s’lind
(ka mëri).

Farmak gjithësië
E në terr,terr tëzi.

Zogu më krifë
Purpuri,
Me diell të ri.

Ngjitët gjithësisë….